Notitie persoon:
In het Notulenboek van de Ned. Herv. Gemeente te Middelharnis (1873-1886) staan Herman (= Human) en huisvrouw Adriaantje Korporaal als lidmaten van de Ned. Hervormde Gemeente vermeld.
(Bron: De afscheiding van 1834 - deel 7/blz 119).
Human ondertekende Requesten van 17.2.1864 en 11 mei 1864 te Stellendam.

Human en Adriaantje woonden als kind in dezelfde straat vlak bij elkaar.

In de bijlage transciptie van de "Bekeringsgeschiedenis van grootvader Human Brinkman 1884 door hemzelf beschreven". Opgeschreven (overgeschreven?) in vermoedelijk de jaren 1950 door zijn kleinzoon Human Brinkman (1875-1963). De transciptie is in mei 2017 gemaakt door Gerrit Jan Brinkman (1936). Ook deze samenvatting is van zijn hand:
"Het geheel komt overduidelijk uit de bevindelijk orthodoxe richting. Bevindelijk is eigenlijk ondervindelijk. Een ervaren van Gods heil in lijf en leden. Een mystieke beweging in de Nadere Reformatie. Human las veel in het boekje van Theodorus à Brakel (1608-1669) en wel het boekje getiteld: "De trappen des geestelycken levens". Trappen zijn stadia. Een christelijke levenswandel te verkrijgen door veel gebed, meditatie en contemplatie. Trappen vertegenwoordigen geestelijke groei, toename in gemeenschap met Christus. Intensiteit, helderheid en continuiteit van het geloofsleven. Alles heeft veel weg van wat in kloosters gepraktiseerd werd.
Zijn bekeringsgeschiedenis begint in de kinderjaren 6,7 jaar. Maar doordat hij moest werken ook, stelde hij het telkens uit van zomer naar winter. Per dag diende je namelijk veel tijd te besteden aan lezen,bidden etc. Op de leeftijd van 12 jaar vertelt een kameraad over een predicatie met als inhoud dat de wereld spoedig zal vergaan. Dan wacht dus hel en verdoemenis. Gevolg: grote innerlijke onrust. Maar de zonde boeide meer en meer. Op een zondag, zittend nog wel in een herberg, komt het verlangen plotseling op naar een kerkdienst te gaan. Daar aangekomen raakte hij totaal onderste boven, kon niet blijven staan en wordt uiteindelijk door 2 mannen naar huis gebracht. Hij is dan 19 jaar, het jaar van zijn bekering. Daarna volgen strijd, verzoeking, terugval en toch ook weer ,ruimte’. Met altijd weer het patroon: ik de ellendigste van alle schepselen, een streng en rechtvaardig God, verdoemenis en aanvallen van de Vorst der duisternis. Op alle beschreven bladzijden telkens weer. Heel letterlijk hoort hij de satan hem toespreken. Maar er komt ook een moment met de woorden uit de Bijbel: zie het Lam Gods dat de zonden der wereld wegdraagt. Dat krijgt ook uiteindelijk de overhand. Maar dan altijd weer met betuigingen over zijn eigen totale geringheid. Het is altijd bij hem onvoldoende om de Here te dienen en te danken. Aan het einde van deze telkens weer terugkerende gedachten is het 21 jaar later en dan volgen nog zinnen van dankbaarheid dat God hem in alles geholpen, geleid en gezegend heeft.
Conclusie: wat een bijzonder zwaar godsdienstig leven. Zwaar en zonder noemenswaardige vreugde, laat staan plezier. Maar kenmerkend voor al de bekeringsgeschiedenissen uit die tijd. Oordeel en nog eens oordeel en je zelf totaal diep naar beneden halen. Wat moet het wat geweest zijn voor je omgeving! Maar die omgeving komt geen enkele keer in de schriftjes naar voren. Het is een aaneenrijging van telkens weer hetzelfde. Bij mij rijst de vraag: zouden de nazaten niet veel bewust of onbewust van deze zwarigheden hebben meegekregen? Denk aan allerlei zondagsgeboden. Human schrijft in navolging van à Brakel: op de sabbath denk ik alleen aan godsdienstige zaken en aan het lezen van stichtelijke boeken. Ik praatte nergens anders over en ik wilde dat anderen ook niet over nietige dingen zouden spreken...."

Beroep:
Winkelier
Arbeider vanaf 28-08-1825 tot 1846
Landbouwer tot 07-09-1885