Notitie persoon:
Haar man Emile was meester in de rechten. Hij vestigde zich in 1923 als advocaat in Amsterdam. In 1933 werd hij lid van de NSB. Hij raakte hij bij een vechtpartij een oog kwijt (tijdens die ruzie droeg Hermans het uniform van de Weerafdeling (WA) van de NSB, waarvan hij eerder dat jaar lid was geworden). Vanaf dit moment droeg hij de bijnaam Mr. Eenoog .Hij was actief lid van de NSB. Direct na de inval van de Duitsers werkte hij samen met de bezetter. Hij was op vele fronten actief. Hij was de “liquidateur van de vrijmetselarij”. Zo staat het vermeld in de aangifte die hij deed van het gooien van een baksteen door een ruit van zijn kantoor aan de Heerengracht 399, sousterrein in Amsterdam. Hij woonde toen in Laren, Torenlaan 70. Ook trad hij op als een soort makelaar. Hij roofde huizen van Joden, en verkocht ze als makelaar, waarbij hij vooral op eigen gewin uit was. Zijn broer Johan, notaris, was aldus het Historisch Nieuwsblad hem daarbij behulpzaam. Na de oorlog is Emile veroordeeld tot een gevangenisstraf van 12 jaar.

In het prices tegen Emile verklaart Karel Lodewijk Diepgrond dat hij samen met Obersturmführer Behrens op verzoek van de SD een bezoek bracht aan het echtpaar Hermans, om te onderzoeken, welk vlees ze in de kuip hadden. Emiel Hermans had zich gemeld om werkzaamheden voor de bezetter te vervullen. Diepgrond verklaart dat ze royaal werden onthaald met sherry, thee, en cognac. Emiel maakte weinig indruk; zijn vrouw daarentegen wel.Hij karakteriseerde haar als zeer mondain. Volgens hem was ze onder invloed van de drank. Ze was politiek anti-Duits(!). Ze ging er prat op dat ze persoonlijk bevriend was met premier Edvard Benesj van Tsjecho-Slowakije en goed bekend was bij zijn emigrantenregering in Londen.

Berendina Helsloot en haar man betrokken in 1943 een kapitaal pand aan het Albert Hahnplantsoen, nr.25 -27 dat geroofd was van de Joodse koopman J. Polak Grodel. Het pand staat nu op de monumentenlijst. Ze bewoonden dit huis tot 20 sept. 1945. Na de arrestatie van Emile ging Berendina inwonen bij mevrouw Graichen-Ruskus op het adres Rafaelplein 14, alwaar zij op 07-09-1946 werd gearresteerd. Berendina wordt geinterneerd in het Centraal Bewarings-en Verblijfskamp te Westerbork Ze werkte tijdens haar detentie in de kamp-apotheek Wanneer ze is vrijgekomen, is mij onbekend. De volgende periode (Emile zat vast in Veenhuizen, huize Bergveen te Norg) verblijft Berendina op diverse plaatsen in Amsterdam. Haar beroep is mannequin en cassiere bij Casino Royal. In 1951 woont ze op een vast adres (Rubensstraat) in Amsterdam. Emile komt in mei 1952 vrij. In 1955 vertrekt ze naar Düsseldorf, samen met Emile. Ze trouwt in 1978 met Charles Hubert Ridder de Stuers. Deze jonkheer is behalve schilder, tekenaar, lithograaf ook Conservator van het Rijksprentenkabinet. Hij heeft na de kunstacademie ook een doctorsgraad aan de Universiteit behaald. Hij is geboren in het toenmalige Nederlands Indië, in Pasuran op 10-12-1894. Berendina staat nu te boek als schoonheidsspecialiste. Charles overlijdt in 1981 in Den Haag, waar hij ook wordt begraven op Nieuw Eykenduynen. Berendina sterft op 30 oktober 1991 en wordt bijgezet in het familiegraf van de familie de Stuers op Nieuw Eykenduynen. In de overlijdensadvertentie staat vermeld dat ze eerder weduwe was van Mr Emile Hermans. Over de zuivering onder de notarissen na het einde van de oorlog is een en ander geschreven. Enkele notarissen zijn uit het ambt gezet,(zij die openlijk NSB-er waren geweest) maar het merendeel moest de geschatte gelden, die ze verdiend hadden aan het meewerken aan de overdracht van Joods vastgoed, terugbetalen. Ze schatten zelf het gewin in. En daar bleef het meestal bij. Opmerkelijk is dat een van de straffen een “geheime berisping” was! De zuivering gebeurde grotendeels door de broederschap van de notarissen zelf.
[bron: Ed Hermans]

Berendina en Emile komen samen 93 keer voor als kopers in de administratie van in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers verkochte panden van veelal Joodse eigenaren, de zogenaamde Verkaufsbücher.
[bron: https://www.openarch.nl/search.php?useinsearch=1&name=hermans&lang=nl&archive=ghn&number_show=10&sourcetype=Verkaufsb%C3%BCcher&sort=1]

Vertaling tekst op achterkant schilderij (door de Oostenrijkse schilder Julius Kobé die eind jaren dertig in Laren/Blaricum woonde):
"Voor dit portret wilde een Nederlandse advocaat fl. 300,- betalen in een tijd dat in Amsterdam fl. 50,- voor een ei werd betaald. Julius Kobé. Die advocaat heette Hermans, Th. Eigen kosten fl. 200,- normale geweeste prijs fl. 1000,-"

Woonplaats:
Haarlem tot 28-06-1934 (bron: Stadsarchief Amsterdam)
Torenlaan 70 Laren vanaf 28-06-1934 tot 19-09-1941 (bron: Stadsarchief Amsterdam)
Bachstraat 2-hs Amsterdam vanaf 19-09-1941 tot 11-01-1943 (bron: Stadsarchief Amsterdam)
Albert Hahnplantsoen 27-hs Amsterdam vanaf 11-01-1943 tot 20-09-1945 (bron: Stadsarchief Amsterdam)
Rubenstraat 104-hs Amsterdam vanaf 24-01-1952 tot 08-02-1955 (bron: Stadsarchief Amsterdam)
Uhlandstrasse 6 Dusseldorf (Duitsland) vanaf 08-02-1955 tot 31-01-1959 (bron: Stadsarchief Amsterdam)

Beroep:
Schoonheidsspecialiste
Apothekersassistente (bron: Geneanet)
Cassière Cinema Royal (bron: Geneanet)
Mannequin (bron: Geneanet)